امروزه چاقی یکی از مهم‌ترین مشکلات در حوزه سلامت عمومی است. همواره تعداد زیادی از افراد برای کاهش وزن تلاش می‌کنند، اما به درستی نمی‌دانند که چگونه به این هدف دست یابند. آمارها نشان می‌دهد در ایالات متحده بیش از ۴۰ درصد بزرگسالان مبتلا به چاقی در تلاش برای کاهش وزن هستند. این درصد نسبت به سال‌های گذشته کاهش یافته است. ناامید شدن نسبت به کاهش وزن دائمی احتمالاً در این امر موثر است.

مطالعات کمی به بررسی ارتباط بین تغییر سبک زندگی و افزایش وزن پرداخته‌اند. به عنوان مثال، همه ما می‌دانیم که مصرف وعده‌های غذایی در فواصل منظم به کاهش وزن کمک می‌کند. و یا می‌دانیم که غذا خوردن نزدیک به زمان خواب توصیه نمی‌شود. با این حال، این سوال مطرح می‌شود که آیا شواهد علمی نیز از این توصیه‌ها حمایت می‌کنند؟

اخیراً در مطالعه‌ای ارتباط بین تغییر سبک زندگی با افزایش وزن بررسی شد. همچنین اثر سرعت غذا خوردن، مصرف میان وعده پس از وعده شام، غذا خوردن در عرض ۲ ساعت قبل از خواب و حذف صبحانه بر کاهش وزن ارزیابی گردید. در این مطالعه حدود ۶۰ هزار فرد مبتلا به دیابت مورد مطالعه قرار گرفتند. طی سال‌های ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۳ به طور مکرر نمایه توده بدنی (BMI)، اندازه دور کمر و نمونه خون و ادرار بررسی شد. همچنین سوالاتی در مورد سبک زندگی، استعمال سیگار و عادات غذا خوردن و خواب پرسیده شد. از افراد خواسته شد سرعت غذا خوردن خود را بر اساس “سریع”، “طبیعی” و “آرام” طبقه‌بندی کنند.

نتایج نشان داد کسانی که آرام‌تر غذا می‌خوردند از نظر جسمی سالم‌تر بوده و همچنین سبک زندگی سالم‌تری داشتند. در طی یک دوره ۶ ساله، بیش از نیمی از افراد سرعت غذا خوردن خود را کاهش دادند. این تغییر با کاهش اندازه دور کمر و BMI همراه بود. اگر سرعت غذا خوردن طبیعی بود خطر چاقی ۲۹ درصد کاهش می‌یافت. اما اگر سرعت غذا خوردن کمتر می‌شد خطر ابتلا به چاقی ۴۲ درصد کاهش می‌یافت. مصرف شام طی ۲ ساعت قبل از خواب و مصرف میان وعده بعد از شام با افزایش BMI مرتبط بود.

نکته عملی: کاهش سرعت غذا خوردن از چاقی پیشگیری کرده و سلامتی را بهبود می‌بخشد.