چاقی در میان افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ شایع است. از سوی دیگر، دیر بیدار شدن از خواب و یا دیر خوابیدن با افزایش خطر چاقی مرتبط هستند. اما این ارتباط در افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ به خوبی بررسی نشده است. به همین علت محققان از ۲۱۰ نفر که به دیابت نوع ۲ مبتلا بودند برای شرکت در یک مطالعه دعوت به عمل آوردند.

در مطالعه مذکور با استفاده از یک پرسشنامه اطلاعات مربوط به زمان خوابیدن و از خواب بیدار شدن، زمان صرف شده برای ورزش و فعالیت‌های ذهنی (مانند کار کردن، مطالعه و …) جمع‌آوری شد. زمان صرف وعده‌های غذایی و میزان کالری دریافتی روزانه نیز با توجه به گزارش افراد شرکت‌کننده محاسبه شد. سپس وزن، نمایه توده بدنی (BMI) و مدت زمان خواب و کیفیت خواب برای هر فرد مشخص شد. میانگین مدت زمان خوابیدن ۵/۵ ساعت در شب و میانگین کالری دریافتی روزانه شرکت‌کنندگان ۱۱۰۳ کیلوکالری بود. میانگین BMI نیز Kg/m2 28/4 بود که نشان دهنده ابتلا به اضافه وزن است.

با توجه به یافته‌های حاصل از مطالعه فوق ۱۱۳ نفر از شرکت‌کنندگان صبحانه خود را در ساعت ۷ تا ۸:۳۰ و ۹۷ نفر از آن‌ها صبحانه را ساعت ۷:۳۰ تا ۹ مصرف می‌کردند. در افرادی که زودتر صبحانه می‌خوردند، زمان صرف ناهار، شام و آخرین وعده غذایی روزانه نیز زودتر بود. در افرادی که دیرتر می‌خوابیدند، دیرتر از خواب بیدار می‌شدند و دیرتر صبحانه می‌خوردند احتمال داشتن BMI بالا، بیشتر بود. در افرادی که زودتر می‌خوابیدند و یا از خواب بیدار می‌شدند و زودتر صبحانه می‌خوردند BMI کمتر بود.

نکته عملی: اگر افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ زودتر خوابیده و یا از خواب بیدار شوند و قبل از ساعت ۸:۳۰ صبحانه خود را میل نمایند، کمتر در معرض خطر ابتلا به چاقی قرار می‌گیرند.